Cuestionario U4: A xeosfera (2ª parte)

 1. A enerxía xeotérmica é aquela que se obtén do calor interno da Terra, pódese obter das rocas ou de auga hidrotermal. Actualmente en España aínda supón unha pequena parte da produción total e non temos rexistros dela a grandes profundidades. Obtense empregando colectores enterrados que extraen calor da terra e cunha bomba de calor se transporta á casa ou edificio. As zonas con potencial xeotérmico son Galicia, o Sistema Central, o noroeste de Castela e León, Cataluña, Andalucía e Canarias, que é a comunidade que mellor cumpre cas características necesarias. A empresa líder en isto no noso país é Geoter con máis de de 14.000 kW instalados e máis de 120.000 metros perforados. 

                                        

2. 

• Terremoto de Chile: É o máis forte rexistrado, aconteceu o 22 de maio de 1960. Deixou varias cidades destruídas cunha intensidade de 9.5 na escala de Ritcher. A este terremoto seguiuno un tsunami que onde as augas do Río Calle Calle chegaron ata a cidade de Valdivia asolagándoa. 
• Terremoto de Alaska: Tivo lugar o 28 de marzo de 1964 na zona centro sur de Alaska cunha magnitude de 9.2 na escala de Ritcher. a cidade máis afectada foi Anchorage. Este tamén viu acompañado de un tsunami grande e 20 pequenos, a ola máis alta alcanzou os 67 metros.
• Terremoto de Sumatra: Ocorreu o 26 de decembro de 2004 na costa oeste de Sumatra do Norte, cunha intensidade de 9.1 na escala de Ritcher. Logo del viu un tsunami que afectou as costas do océano índico, especialmente Indonesia, India e Siri Lanka. A cifra de mortos e desaparecidos foi de 230 mil persoas.
• Terremoto de Xapón: Tivo lugar no 2011 afectando a costa de Honschu, a 212 km de Tokio. Foi de magnitude 9 na escala de Ritcher con epicentro no mar. Posteriormente ocorreu un tsunami con olas de 10 metros, que causaron a maioría de mortes e danos, danando incluso a central nuclear de Fukushima, filtrando material radioactivo. 
• Terremoto de Kamchatka: Ocorreu o 4 de novembro de 1952 en Kamchatka, Rusia, con magnitude 9 na escala de Ritcher. Viu seguido dun tsunami que afectou a esa zona e a outros lugares como Hawaii, California, Alaska, Chile e Nova Zelanda. 

                                        

3. Os principais riscos dos volcáns son os fluxos de lava, os lahares que se forman, as cinzas que saen e supoñen un risco principalmente para a aviación e os gases nocivos que emite, xerando así tamén contaminación atmosférica e cambio climático. Tamén podemos velos como un recurso natural. As erupcións volcánicas levan á superficie minerais, principalmente de tipo metálico, e pedras preciosas como o zafiro, o rubí e os diamantes. Ademais o vapor que emiten pode ser empregado como fonte de enerxía xeotérmica para producir enerxía eléctrica.

  

4. Unhas das maiores inundacións ocorridas foi debido ao desbordamento do Amazonas no 1953, provocado por fortes diluvios, que causaron o fluxo de 370.000 metros cúbicos de auga por segundo. Foi responsable do 20% da descarga de auga doce do planeta nos océanos. 

                                     

Un exemplo de fluxo de lodo foi o acontecido en Sidoarjo, Indonesia. Comezou no 2006 e espérase que continúe durante os próximos 25-30 anos dende que comezou, aínda que o fluxo foi contido por diques dende 2008 seguen a haber inundacións ocasionalmente que interrompen as carreteiras e aldeas. No seu máximo punto arroxou 180.000 metros cúbicos de lodo por día.

                                          

Un desprendemento de terra, pedras e lodo foi o que aconteceu no suroeste de China, deixando sepultado todo un pobo. Ocorreu en xuño de 2017 na aldea Xunmo, pertencente á provincia de Sichuan, debido as fortes choivas deixando numerosas casas destruídas e persoas mortas.

                                       

6. Os riscos da enerxía nuclear son a radiación, que pode causar feridas, alteracións xenéticas, cancro e malformación nos fetos; o perigo e a dificultade de almacenar a basura nuclear; pode supor o comezo dunha guerra nuclear con armamento atómico. En Chernobil tivo lugar o peor accidente nuclear da historia. Ocorreu o 25 e 26 de abril de 1986 na central de Vladímir Ilich Lenin, no norte de Ucrania. O 25, como era habitual, había programado un mantemento de rutina dun dos reactores nucleares. Os traballadores incumpriron o protocolo de seguridade, polo que explotou o núcleo expulsando material radioactivo. A pesar da morte de dous empregados na explosión e da hospitalización de outros traballadores e bombeiros non se evacuaron as zonas próximas á central. Nun primeiro momento negaron o accidente, pero remataron admitíndoo o 28 de abril e evacuando a 335.000 persoas e se determinou unha zona de exclusión 30km arredor do reactor. Nos anos posteriores máis de 6.000 nenos e xóvenes padeceron cancro de tiroides. Na fauna e flora tamén tivo un gran impacto, unha zona cercana recibiu o nome de "Bosque Vermello" posto que as árbores colleran un ton vermello debido á radiación ata que logo morreron. Agora, pasados 30 anos dende que ocorreu, afírmase que a zona non será habitable ata dentro de polo menos 20.000 anos. Os restos do reactor atópanse dentro dunha estrutura de aceiro fabricada no 2016 e as labores de limpeza continuarán ata o 2065.

  

Cuestionario U4: A xeosfera (1ª parte)

1. As dorsais orixínanse pola separación de dúas placas tectónicas . Cando isto ocorre a codia fractúrase e o magma ascende formando nova codia. Ocorre no océano xerando unha especie de cordilleiras de gran distancia baixo o mar.

As zonas de subdución son aquelas zonas nas que se dá un choque entre dúas placas tectónicas, meténdose unha por debaixo da outra, a partir deste choque tamén se poden formar oróxenos.

Unha falla transformante é o borde de desprazamento lateral dunha placa respecto a outra.

2. No leste de África sitúase un rift, ou sexa unha zona na que dúas placas contiguas se separan, neste caso a placa africana divídese en outras dúas, a placa somalí e a placa nubia. Aparecendo así unha enorme greta de uns 3.000km , o que dará lugar nun período duns 10 millóns de anos á separación da placa somalí de África e a formación dunha conca oceánica. 

                            

No Mediterráneo evapóranse grandes cantidades de auga, polo que se mantén grazas a auga que lle chega dende o Atlántico polo Estreito de Xibraltar. Se a placa africana e a euroasiática se aproximaran ata chocar pecharían ese paso de auga, a longo prazo isto faría que o Mediterráneo rematara secando.

En California atópase a Falla de San Andrés, ocasionada por dúas placas, a pacífica e a norteamericana, que se moven lateralmente con direccións opostas. A parte norte e media da falla rompéronse hai anos, pero o que preocupa é a zona sur de esta, onde tería que haber un terremoto cada 150 anos, pero hai 300 que non hai polo que a tensión segue acumulándose, o que provocará un terremoto moito máis grande e que California se separe formando unha illa.

                               

3. Os montes Urais forman unha das cordilleiras máis antigas do planeta, a súa idade estímase entre os 250 e 300 millóns de anos. Comezouse a formar durante finais do Carbonífero e o Pérmico a partir de movementos de colisión que provocaron que a codia chocara entre si ata que se levantou e formou as montañas. Debido a súa antigüidade observase unha gran erosión polas condicións climáticas do xeo, o desxeo, os ventos, as precipitacións, etc. Por isto os seus picos están desgastados e non teñen unha gran altitude. 

                            

4. A crioclastia é o proceso de fragmentación das rochas debido as tensións producidas ao conxelarse a auga contida nas súas gretas, fracturas e poros. 

5. Os lahares son fluídos compostos por sedimentos volcánicos e unha gran cantidade de auga. Pódense provocar pola saturación de auga nos macizos volcánicos xa sexa por precipitacións ou desxeo, provocando o arrastre de materiais, polo que poden ocorrer aínda que o volcán non estea en erupción. Ou sexa, os lahares son avalanchas de produtos volcánicos que ao ser un fluxo busca os cauces dos ríos para continuar o seu percorrido. Poden ser fríos ou quentes dependendo das condicións volcánicas e do material que arrastren. Son moi destrutivos debido a gran velocidade que alcanzan e a súa alta densidade. 

 

6. A oxidación é a reación química a partir da cal un átomo cede  electróns aumentando o seu estado de oxidación. O axente químico responsable da oxidación é un axente oxidante, que é un elemento químico que capta os electróns aumentando a súa carga negativa, ou sexa, é reducido. Xeralmente é o osíxeno.                               

                                               

As disolucións son a erosión química que se produce nas rocas solubles, o responsable é un axente disolvente, a auga. 

A carbonatación é unha reacción química na que o hidróxido de calcio reacciona co dióxido de carbono e forma carbonato cálcico insoluble, polo tanto o axente químico é o dióxido de carbono. 

A hidrólise é unha reacción química da auga cunha sustancia. O axente químico polo tanto é a auga pero dividida nun ión hidroxilo OH- e un ión H+.